Aleksander Gierymski po raz pierwszy odwiedził miasto wspólnie z bratem Maksymilianem w maju 1871 roku, a następnie w roku 1873. Dłuższy okres spędził w Weronie podczas podróży z Paryża do Rzymu jesienią 1900 roku. Powstało wówczas kilka pejzaży przedstawiających widoki miasta, m.in. Piazza delle Erbe, placu tonącego w ostrym słońcu południa. Na marmurowej powierzchni placu widnieją stragany sprzedawców warzyw, owoców i ziół. Pomiędzy nimi wznosi się ażurowa konstrukcja mieszcząca dawniej przyrządy do precyzyjnego wyznaczania miar i wag. Na dalszym planie widać barokowy pałac – Palazzo Maffei – a tuż przed nim stoi kolumna z lwem św. Marka. Z lewej strony, w narożniku widnieje wieża Gardello. Zamknięcie bocznych pierzei placu stanowią wysokie kamienice. 

Gierymski unika drobiazgowości w opracowaniu detali. W kompozycji dominuje lekko kładziona plama barwna oraz miękki kontur. Malowany swobodnie i szkicowo obraz utrzymany jest w jasnej tonacji z dominantą bieli, beżu, żółcieni, błękitu oraz zieleni. Dzieło to, będące przykładem poszukiwania własnej, osobistej formuły wypowiedzi artystycznej, cechuje nowoczesne, analityczne podejście do motywu pejzażowego.

Aleksandra Krypczyk