technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 63 × 60 cm
opis: Jednym z najlepszych przykładów twórczości Rafała Hadziewicza jest portret przedstawiający matkę artysty, Julię (Juliannę?) z Dekańskich Hadziewiczową. Łacińska inskrypcja umieszczona w lewym górnym rogu dzieła głosi: „Syn mnie namalował w Warszawie w siedemdziesiątym szóstym roku życia”. Wizerunek utrzymany jest w stylistyce siedemnastowiecznego mieszczańskiego portretu holenderskiego, zwłaszcza dzieł Rembrandta. Staruszka siedząca za stołem, w ciemnym wnętrzu, została ujęta w półpostaci, en face. Trzymane w ręku okulary, otwarta książka oraz niezwykle prosty strój symbolizują skromność, mądrość i pracowitość przedstawionej postaci. Pierwszy plan tworzy znakomicie przedstawiona martwa natura. Uwagę widza przykuwa starannie modelowana, łagodna twarz oraz ręce modelki, a surową czerń jej stroju i nakrycia głowy rozjaśnia biel kołnierzyka. Dzieło jest utrzymane w wąskiej gamie barw o charakterystycznej, ciepłej tonacji, zwanej potocznie „muzealną”. Znakomity, realistyczny warsztat łączy się z dążeniem do uchwycenia wewnętrznego, duchowego życia portretowanej, należącej do najbliższych artyście osób.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>
wymiary: 63 × 60 cm
opis: Jednym z najlepszych przykładów twórczości Rafała Hadziewicza jest portret przedstawiający matkę artysty, Julię (Juliannę?) z Dekańskich Hadziewiczową. Łacińska inskrypcja umieszczona w lewym górnym rogu dzieła głosi: „Syn mnie namalował w Warszawie w siedemdziesiątym szóstym roku życia”. Wizerunek utrzymany jest w stylistyce siedemnastowiecznego mieszczańskiego portretu holenderskiego, zwłaszcza dzieł Rembrandta. Staruszka siedząca za stołem, w ciemnym wnętrzu, została ujęta w półpostaci, en face. Trzymane w ręku okulary, otwarta książka oraz niezwykle prosty strój symbolizują skromność, mądrość i pracowitość przedstawionej postaci. Pierwszy plan tworzy znakomicie przedstawiona martwa natura. Uwagę widza przykuwa starannie modelowana, łagodna twarz oraz ręce modelki, a surową czerń jej stroju i nakrycia głowy rozjaśnia biel kołnierzyka. Dzieło jest utrzymane w wąskiej gamie barw o charakterystycznej, ciepłej tonacji, zwanej potocznie „muzealną”. Znakomity, realistyczny warsztat łączy się z dążeniem do uchwycenia wewnętrznego, duchowego życia portretowanej, należącej do najbliższych artyście osób.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>